yazarlık

“Beni bir tek sen sevdin be İbo. Allah çarpsın bak. Kurbanın olayım yapma” Üzüntü. Korku. Pişmanlık. Öfke. Nefret. Yıkım. Bakışıyorduk. Bir düşürsem süngümü. Bir kapılsam akan gözyaşına.  “Sevdim ya Nergis.

“Hayatlarımızı bir rüyayla karıştıranlar haklıymış... Uyanık uyuyor ve bir uykuda uyanıyormuşuz.” Suzan Acar, o gün uykusundan üşüyerek uyandı. El yordamıyla yaz kış yatağından eksik etmediği yorganını bulup üstüne çekti. Vücuduna

Hostesin usulca dürtüp, “İnişe geçiyoruz hanımefendi. Koltuğunuzu dikleştirip, kemerinizi bağlar mısınız lütfen,” demesiyle uyandım. Nerede olduğumu anlamam ve de içime o taş gibi ağır yumrunun geri dönüp oturması bir kaç

İçimde bir orman var, sarmaşıkların ağaçları ölçüsüz sevdiği, İçimde bir orman var, kelebeğin çiçeğe konarken yaprağın kımıldamadığı… Bu sözlerle uyandım. Gözlerimi açtım, tavan düz beyaz. Sırt üstü yatmak huyum değildir.

Fazla empati geliştirmek de insanın bazı durumlara hazırlıksız yakalanmasına yol açar. Kötü birisi kötüdür zaten koşullar gereği. Ama siz onu anlamaya ve kötülüğünün kaynağına inmeye çabaladığınızda onun size de zarar